موقع هایی که از ته دل به خدا نزدیک می شی چه احساس خوبیه . می خوای پرواز کنی . این قدر سبک می شی که هیچی حس نمیکنی . فقط خدا رو می بینی و خدا و یک عالم دنیای مهربانی  . این جور وقتها از ته دلت اشکهای دلتنگیت برای خدا از روی گونه هات یواش یواش سرازیر می شه  . گاهی تند و گاهی آهسته عین بارون بهاری . گاهی وقتها هم با شکستن بغض زیاد مثل یه رعد و برق .